De wintermaanden vormen een mooie periode voor een terugblik en een vooruitblik naar het nieuwe seizoen. In het derde seizoen genoten we vooral van onze nieuwe binnenruimte en de betere faciliteiten voor ons activiteitenprogramma. Het werd een jaar waarin onze verwachtingen opnieuw werden overtroffen én we ons alvast konden verheugen op een eerste Terrasmus telg op komst…

Op Tweede Paasdag werden we overdonderd door het aantal kinderen bij ‘Paaseieren in het Park’. Ondanks de kou stroomde het park vol en liepen de kinderen met zelfgemaakte mandjes richting Terrasmus. Er heerste een uitbundige sfeer; er was een gevoel van weerzien. Door de heersende kou en het ontbreken van begroeiing waren de eieren eenvoudig te vinden. Bij de keuze van het aantal eieren dachten we aan een paar eitjes per kind. Op deze manier zouden we de aanwezige kinderen niet te veel verwennen, maar zouden ze wel blij zijn met hun oogst. We waren echter niet berekend op de komst van zo’n honderdvijftig kinderen, zodat ons debuut als Paashaas vooral een karig karakter kreeg. De wijze lessen van deze dag: volgend jaar gaan we méér eieren verstoppen, maken we het moeilijker voor de kinderen, maken we onderscheid in verschillende leeftijdsgroepen en schakelen we de hulp in van ouders uit de buurt. Wie meldt zich alvast voor het team van Paashaaspapa’s en Paashaasmama’s?

Het was het begin van een activiteitenseizoen met een gevarieerd programma voor jong en oud, gericht op een aantal peilers: kunst, theater, muziek, culinair en dans. We hopen in 2014 opnieuw een divers programma neer te kunnen zetten met onder andere de Singer-Songwriter-Sundays, Kunstmarkt Erasmus, Piano in het Park, Vrijmarkt Erasmus, Erasmus Culinair en Parade Erasmus.

Het was ook een seizoen waarin de krukjes voor het luik weer honderden keren werden beklommen door de kleinsten uit de buurt. Soms verschijnt er alleen een plukje haar in het luik en soms verschijnt er opeens een vrolijk gezichtje vragend om een knetterijsje, een tosti of een sapje. Dat de doelgroep ‘ouders met kinderen’ zo’n belangrijk onderdeel zouden vormen van het vaste Terrasmus publiek hadden we vooraf niet voorzien. Het is vertederend om te zien hoe de kinderen zich thuis voelen bij Terrasmus en vol enthousiasme komen vertellen dat ze jarig zijn of een nieuwe fiets hebben. De toekomstige generatie uitbaters is thuis al aan ’t oefenen. Zo horen we van de ouders van Lieve dat ze thuis met een dienblad in de weer is. De dag erna kijkt ze vol bewondering naar Tim die met een vol dienblad over het terras loopt.

Ergens in het eerste of tweede seizoen riep Tim al: “Nu wil ik er één van mezelf!” Gelukkig had hij nog even geduld en toen er relatief gezien meer rust in ons leven kwam waren we er klaar voor en mochten we ons opmaken voor de komst van de eerste Terrasmus telg. De timing – in hoeverre je hierover mag spreken – was perfect en eind december zou ons mannetje zich aandienen. Uiteindelijk besloot hij 25 november dat het lang genoeg duurde en kwam hij vijf weken eerder dan gepland ter wereld. Na een heftige start zijn we inmiddels weer thuis en genieten we met volle teugen van ons kleine wondertje, Manuel. Het zal nog even duren voordat hij zich via het trappetje bij het luik zal laten horen. Tot die tijd zal hij met regelmaat in de wagen worden gespot met papa of mama genietend van een cappuccino op het terras. Of zittend aan de rand van de zandbak. Zo horen we er eindelijk bij…